15 listopada 2012/tłum. ze strony J.Ś. Gyalwang Drukpy www.drukpa.org
Co oznacza "szacunek"? Większośc z nas zazwyczaj myśli o tym jak zdobyć szacunek innych lub o tym czy inni nas szanują. Rzadko rozumiemy to, że szacunek jest drogą dwukierunkową. Jeśli zaczniemy szanować i doceniać innych, autoamtycznie sami zaczniemy być szanowani i doceniani. To jest zrozumiałe samo przez się. Większość z nas jednak w to nie wierzy, wciąż lekceważąc innych, nadeptując na cudze odciski i myśląc że jesteśmy najlepsi. W rezultacie kiedy inni nie okazują nam zainteresowania, wściekamy się.
Weźmy jako przykład środowisko naturalne, nie szanujemy go, więc kiedy reaguje negatywnie, przejawiąjąc jakieś kataklizmy, jakieś złe lub nienaturalne stany pogody - musimy cierpieć. W podobny sposób jest w naszych relacjach z innymi. Przez większość czasu, wciąż czujemy i myślimy, że jesteśmy najlepsi, że zawsze jesteśmy w porządku, że inni zawsze postępują źle. Kiedy coś idzie nie tak, bezustannie obwiniamy innych, nigdy nie przyglądając się sytuacji i nie sprawdzając samych siebie. Nie sądzę, żeby był to mądry sposób na życie w tym świecie. Takie postepowanie jedynie czyni nasze życie trudniejszym.
Tym razem byłem bardzo szczęśliwy podczas czwartego A.D.C. w Ladakhu. Dyskusje i spotkania przebiegały bardzo dobrze. Myślę, że było tak dzięki otwarciu na ludzi i ich pomoc. Występy artystyczne były wspaniałe. Każdy występował ze szczerym sercem i nikt nie kierował sie płytkimi intencjami zdobycia sławy czy rozgłosu. Byliśmy tam, by cieszyć się swoim towarzystwem. Nie było stresu ani narzekań. Szczególnie chciałbym podziękować Jego Eminencji Thuksey Rinpocze i Jego Eminencji Langna Rinpocze za kierownictwo i fantastyczną organizacje. Doceniam także ciężką pracę Young Drukpa Assocation i mnichów z Hemis. Mogłem zobaczyć cały Hemis przekształcający się w żywą mandalę współczucia i mądrości.
Jak zawsze powtarzam - za dużo mówimy, wstańmy więc i zróbmy coś. Myślę, że A.D.C. jest jednym ze sposobów zrobienia czegoś. Oczywiście jednym z głównych punktów było sadzenie drzew. Był to tak niezwykły czyn przysłużenia się matce naturze. Przynajmniej tym razem zamiast brać dalismy coś od siebie. W każdym związku musi być relacja dawania i brania, obojętnie czy jest to związek pomiędzy ludźmi, czującymi istotami czy z przyrodą. Wszyscy jesteśmy wzajemnie powiązani, głupotą jest myśleć, że możemy żyć w tym świecie niezależnie.
Wsparcie ze strony lokalnych władz Ladakhu, Indii, a także Bhutanu napawa radością. Z głębi serca dziękuje rządowi Bhutanu za wysłanie wspaniałego przyjaciela Lyonpo Mindziur Dordże, a także innych delagatów na A.D.C. Rząd i armia Ladakhu udzieliły ogromnego wsparcia przez cały okres przygotowań. Bez pomocy płynącej od wszystkich, z różnych zakątków, niemożliwe byłoby zorganizowanie A.D.C. w Hemis o tej porze roku.
Czekam na następne A.D.C. i głęboko wierzę, że każdy rok będzie lepszy od poprzedniego.
Więcej zdjęć www.drukpa.org
