5 lutego 2012 /tłum. ze strony J.Ś. Gyalwang Drukpy www.drukpa.org
Od czasu gdy zakończyliśmy Pad Yatrę nie było połączenia internetowego ze względu na pewne problemy techniczne, których nie udało się od razu rozwiązać. Nie powinienem narzekać jako że, większość moich przyjaciół i studentów bardzo życzliwa, zrobiła sobie przerwę od normalnego życia aby nam pomóc. Było to także dobre dla mnie, nie musiałem nic pisać zanim to podstawowe połączenie nie zostało naprawione. Jedno co mogę powiedzieć to „lepiej późno niż wcale”. Lecz niestety ciągle jesteśmy spóźnieni, nigdy nie mamy szansy dokończyć naszych najbardziej priorytetowych zobowiązań. Albo czekamy że ktoś weźmie na siebie obowiązek lub ciągle zwlekamy do „jutra” i w końcu nigdy nie wypełniamy naszych zobowiązań, a nasze „jutro” nigdy nie nadchodzi. Tak więc, jeśli zdajecie sobie sprawę, że jesteście z czymś spóźnieni, szczególnie gdy dotyczy to czegoś związanego z waszym rozwojem duchowym, to lepiej bezzwłocznie poprawcie się. Jutro możecie nie mieć na to szansy.
Większość z nas swoje priorytety przewraca do góry nogami. Gdy następuje konflikt pomiędzy naszymi zobowiązaniami duchowymi, które ostatecznie wyprowadzą nas poza cierpienie, a światowymi, to zawsze wybieramy światowe zobowiązaniami przed duchowymi, mimo że w tym samym czasie chcemy być szczęśliwi. Nigdy nie będziemy szczęśliwi, jeśli troszczymy się tylko o światowe osiągnięcia, ponieważ te rzeczy nie są trwałe. Skończymy goniąc za niekończącą się listą marzeń. Gdy jest konflikt pomiędzy duchowym a światowym wyborem to co powinieneś zrobić ? Ja na twoim miejscu wybrałbym duchowość, ponieważ jest to coś co możesz rozwijać w sobie i coś czego nigdy nie stracisz, coś nieprzemijającego.
Jestem bardzo szczęśliwy, że miałem tą możliwość aby poprowadzić ponad 450 osób: moich mnichów, mniszki, świeckich studentów i nowych przyjaciół na Pad Yatrę /duchową pielgrzymkę/ z Mumbai do Bhopal, odwiedzając wiele świętych jaskiń odosobnieniowych, klasztorów w jaskiniach, gdzie oświeceni mistrzowie praktykowali i osiągali oświecenie. Odwiedzanie tych wszystkich świętych miejsc daje nam wielką zachętę, ale gdy zobaczyłem zrujnowane budowle i posągi poczułem się bardzo smutny. „Dlaczego ludzie niszczą piękne rzeczy?” Zapomnijmy, że są one święte, przynajmniej spróbujmy docenić piękno. Jeżeli nasz umysł jest ograniczony i zdolny zaakceptować tylko nasze własne wyobrażenia dobra i zła, to staniemy się jak ci ludzie którzy niszczą piękne rzeczy tylko dlatego, że należą do innych kultur, tradycji, krajów. Staniemy się tymi nieszczęśliwcami żyjącymi w ciasnych pudełkach. Jeśli rzeczy nie idą zgodnie z naszym zamysłem, muszą być zniszczone. Tak samo jest ze związkami, gdy nasi przyjaciele lub rodzina nie postępuje zgodnie z naszymi instrukcjami mamy skłonność do bycia złym i wściekłym na nich, jednak nigdy na samych siebie. To dlatego zawsze mówię „Obserwuj swój umysł, jeśli jesteś w stanie pilnować swój umysł to twoja mowa i działania będą w porządku”. Przez większość czasu nie robimy tego. Zamiast tego, zawsze patrzymy na zewnątrz, oceniając innych w zależności od naszych własnych dziwnych kryteriów. Nie oczekujmy od innych że podążą naszą drogą. Każdy z nas ma swoją własną ścieżkę. Niektóre mogą być podobne, lecz nigdy w 100% takie same.
Zanim rozpoczęliśmy naszą Pad Yatrę, spotkałem się z Aamir, jego żoną Kiran oraz ich nowo narodzonym dzieckiem. Aamir pokazał mi książkę o której słyszałem "Who Moved My Cheese". Chciałbym zachęcić każdego do jej przeczytania, a to co mnie naprawdę cieszy, to to że nie ma ona wielu stron i jest łatwa w czytaniu dla każdego, kto jest słaby w angielskim. Jest o radzeniu sobie ze zmianami czyli o nietrwałości. Nic nie pozostaje takie samo, my także zmieniamy się z każdą minutą, stajemy się starsi z każdą sekundą. Dlatego gdy kiedykolwiek widzę słowa „świętowanie urodzin” to śmieję się sam do siebie. „Cóż tu świętować? Świętujemy, że jesteśmy coraz bliżej grobu?”. Ale oczywiście jest to pesymistyczny sposób patrzenia na śmierć i nietrwałość. Pozytywnym sposobem patrzenia na nietrwałość i zmiany jest „cieszenie się z nietrwałości” jako, że daje nam wiele okazji do bycia kreatywnym i przypomina nam, że nasza chwila obecna jest tak cenna, że musimy doceniać wszystko, nasze dobre i nasze złe doświadczenia. Podobnie cytując książkę: „Im szybciej opuścisz stary ser tym szybciej możesz cieszyć się nowym”.
Tak jak oczekiwaliśmy, w porównaniu z poprzednią Pad Yatrą tym razem zebraliśmy znacznie więcej śmieci. Ludzie stają się twórcami śmieci! Wszystko co wymyśliliśmy aby zadowolić nasze lenistwo staje się śmieciami, co nie jest zaskakujące. Przyjrzyjmy się „komfortowi”. W imię „komfortu”, różnego rodzaju komfortu chcemy robić mniej i osiągać więcej, że tak powiem, wynalezliśmy dźwig, windę, samochód, butelki plastikowe itp. stworzyliśmy i ciągle tworzymy wiele śmieci. W większości przypadków gdy jesteśmy bardziej zamożni to nasze pożądanie komfortu wzrasta. Większość gadżetów które zapewniają komfort materialny pozostawia efekty uboczne i to nie tylko materialne skutki uboczne, nieulegające biodegradacji śmieci, ale także duchowe skutki uboczne. Kończymy tracąc "tsondu", gdy coś robimy nie jest to radosnym wysiłkiem, lub jest go bardzo mało. Bez radosnego wysiłku tracimy docenianie, bez doceniania szczęście zostaje zakryte. To działa jak pakiet. To dlatego uważam że Pad Yatra jest ważna. Wierzę, że każdy kto uczestniczy w Pad Yatrze, niekoniecznie w tych organizowanych przez nas, lecz w każdej prawdziwej jaka jest dostępna, będzie w stanie odnaleźć szczęście we właściwym miejscu, a nie w złym. Zaufajcie mi! Nawet ja sam oczekuję z niecierpliwością następnej Pad Yatry, dokądkolwiek pójdziemy!
